Α. Ο Εθνικισμός σαν φιλοσοφία
Όπως κάθε υγιής πολιτική αντίληψη ο εθνικισμός είναι ταυτόχρονα πρακτική σκέψη. Είναι δράση εμψυχωμένη από ένα δόγμα. Αυτό το δόγμα γεννήθηκε από ένα δεδομένο σύστημα ιστορικών αναγκών, μένει σ΄αυτές στενά δεμένο κι αποτυπώνει την ανώτερή τους κίνηση προς τα εμπρός. Ανταποκρίνεται λοιπόν στα ενδεχόμενα χώρου και χρόνου, αλλά έχει ταυτόχρονα ιδεολογικό περιεχόμενο που τον ανεβάζει στη σειρά της ανώτερης αλήθειας μέσα στην ιστορία της σκέψης. Δε θα γνωρίζαμε να δράσουμε πνευματικά στον κόσμο, σαν θέληση που να δεσπόζει στις άλλες θελήσεις, χωρίς μια αντίληψη της ιδιαίτερης και περαστικής πραγματικότητας πάνω στην οποία πρέπει να δράσουμε, κι αυτής της άλλης διαρκούς και παγκόσμιας αλήθειας από την οποία η πρώτη δανείζετε την ύπαρξη και τη ζωή της. Για να γνωρίσουμε τον άνθρωπο πρέπει να γνωρίσουμε την πραγματικότητα και τους νόμους της. Δεν υπάρχει αντίληψη του κράτους που να μην είναι κατά βάθος αντίληψη της ζωής. Είναι φιλοσοφία η γνώση, λογικό οικοδόμημα που συνοψίζεται σ’ ένα όραμα ή σε μια πίστη, αλλά είναι πάντα τουλάχιστον αυτοδύναμα-μια οργανική αντίληψη του κόσμου.
Β. Ηθική αντίληψη του Εθνικισμού
Αυτή η θετική αντίληψη της ζωής είναι προφανώς ηθική αντίληψη. Συσφαιρώνει όλη την πραγματικότητα καθώς και την ανθρώπινη δραστηριότητα που την δεσπόζει. Καμιά πράξη δεν ξεφεύγει από την ηθική κρίση: τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να στερηθεί την αξία που έχουν όλα τα πράγματα που εξυπηρετούν ηθικούς σκοπούς. Η ζωή επομένως, όπως την παραδέχεται ο εθνικισμός, είναι βαριά, αυστηρή, θρησκευτική : Ζει εξ ολοκλήρου σ΄έναν κόσμο που άγεται από τις ηθικές ανάγκες και τους υπεύθυνους του πνεύματος. Ο εθνικιστής αποδιώκει την άνετη ζωή.
Γ. Θρησκευτική αντίληψη του Εθνικισμού
Ο εθνικισμός είναι θρησκευτική αντίληψη που εξετάζει τον άνθρωπο στη θεία του αποστολή μ΄ένα νόμο ανώτερο, με θέληση αντικειμενική που επιβάλλει το άτομο σαν τέτοιο και το ανεβάζει στην αξία του συνειδητού μέλους μιας πνευματικής κοινωνίας. Αυτοί που μέσα στη θρησκευτική πολιτική του εθνικιστικού καθεστώτος δεν είδαν παρά ένα πρόβλημα καθαρής επικαιρότητας, δεν ένοιωσαν ότι ο εθνικισμός είναι όχι μόνο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά ακόμη και πριν από όλα σύστημα σκέψης.
Μπέλτσιος Χρήστος
Αξ/κός Ε.Ν.
Πολιτευτής
