ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ

Του Χρήστου Μπέλτσιου,
Πρώην πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ

Πριν απ΄όλα, πιστεύω όσον αφορά γενικά το μέλλον και την ανάπτυξη της ανθρωπότητας, δεν είναι δυνατόν να στηριζώμεθα ούτε στη δυνατότητα ούτε στη χρησιμότητα της αιώνιας ειρήνης. Πρέπει να αποκρούσουμε τον φιλειρηνισμό, ο οποίος κρύβει μία φυγή από την πάλη και μια δειλία εμπρός στην θυσία. Ο πόλεμος, μόνος, φέρνει στο μέγιστο της έντασης όλες τις ανθρώπινες ενέργειες και τυπώνει μια σφραγίδα ευγένειας στους λαούς που έχουν το θάρρος να τον αντιμετωπίζουν. Όλες οι άλλες αποδείξεις δεν είναι παρά δευτερεύουσες και δεν θέτουν τον άνθρωπο απέναντι στον εαυτό του, μέσα στην εναλλαγή ζωής και θανάτου. Επομένως, δόγμα που βασίζεται στην εκληπάρωση της ειρήνης (τύπου Ελλάδος – Τουρκίας), δεν είναι σύμφωνο με την φύση του ανθρώπου, όπως δεν είναι επίσης και στο πνεύμα συνέχισης του κράτους, ιδίως όταν γίνονται αποδεκτά για το περιορισμένο μέρος της χρησιμότητας που μπορεί να έχουν μέσα σε καθορισμένες πολιτικές καταστάσεις, όλα τα διεθνή κατασκευάσματα που η ιστορία το αποδεικνύει, σέρνονται από τον άνεμο, όταν το αίσθημα, το ιδανικό ή το συμφέρον υποκινεί την θύελλα στην καρδιά των λαών (π.χ. οι συνεχείς παραχωρήσεις της Ελλάδος προς την Τουρκία, κατόπιν πιέσεως των Η.Π.Α.). Πρέπει οι πραγματικοί αρχηγοί κρατών να σταματήσουν να εκλιπαρούν για ειρήνη και να επιτίθενται όταν απειλούνται εφαρμόζοντας το αλαζονικό απόφθεγμα «Μe ue frego» - «δεν με νοιάζει», το οποίο είναι ομολογία στωικής φιλοσοφίας και περίληψη ενός καθαρού πολιτικού δόγματος, είναι το τράβηγμα προς την πάλη, η αποδοχή των κινδύνων που εγκυμονεί: να γίνει νέος ρυθμός της Ελληνικής ζωής. Γι αυτό ένα υγιές Έθνος δέχεται, αγαθά τη ζωή, αγνοεί την αυτοκτονία (π.χ. Ιάπωνες καμικάζι), στην οποία διαβλέπει δειλία, εννοεί τη ζωή σαν καθήκον, σαν μια εξύψωση, σαν κατάκτηση: η ζωή πρέπει να είναι υψηλή και πλήρης, γεννημένη για τον εαυτό της, αλλά ιδίως για τους άλλους, κοντινούς και μακρινούς, παρόντες και μέλλοντες. Όχι λοιπόν στο φιλειρηνισμό τύπου Ελλάδος που δηλώνει δειλία και φυγή από την πάλη. Ναι στον πόλεμο, ο οποίος είναι καθήκον όταν πρόκειται για τη συνέχιση του Έθνους.

Σημείωση: Αυτό το κείμενο το χαρίζω στα «τσακάλια» της Νέας τάξης. Πρέπει να ξέρετε ότι: εμάς τους Εθνικιστές δεν μπορείτε να μας γελάσετε, διαφημίζετε τον φιλειρηνισμό, ενώ εσείς εξοπλίζεστε σαν αστακοί και όταν θίγονται τα συμφέροντά σας (π.χ. Γιουγκοσλαβία), μαζί με τους ρουφιάνους δορυφόρους σας, ισοπεδώνετε τα κράτη πηγαίνοντας τους αρχηγούς των λαών στο «νέο Νταχάου» που λέγετε Χάγη. Όπου και δικάζονται για εσχάτη προδοσία, από τους βρικόλακες που εσείς έχετε διορίσει. Ζήτω το «δίκαιο» της Χάγης.

Δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στις 20/8/2010